انفولانزا

انفولانزا و پیشگیری از آن

آنفلوآنزا که اغلب به عنوان“فلو“(Flu) نیز شناخته می‌شود، یک بیماری عفونی است که توسط ویروس‌های آنفلوآنزا ایجاد می‌شود. علائم از خفیف تا شدید متغیر است و اغلب شامل تب، آبریزش بینی، گلودرد، درد عضلانی، سردرد، سرفه و خستگی است. این علائم یک تا چهار (معمولاً دو) روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس شروع شده و حدود دو تا هشت روز طول می‌کشد. اسهال و استفراغ به خصوص در کودکان ممکن است رخ دهد. آنفلوآنزا ممکن است به پنومونی (pneumonia) ویروسی یا عفونت باکتریایی بعدی تبدیل شود. سایر عوارض عبارتند از سندرم دیسترس تنفسی حاد، مننژیت، آنسفالیت و بدتر شدن مشکلات سلامتی زمینه‌ای مانند آسم و بیماری‌های قلبی عروقی.

چهار نوع ویروس آنفلوآنزا وجود دارد: A, B، C و D. پرندگان آبزی منبع اولیه ویروس آنفلوآنزای A (Influenza A virus; IAV) هستند که در پستانداران مختلف از جمله انسان و خوک نیز گسترده است. ویروس آنفلوآنزای B (Influenza B virus; IBV) و ویروس آنفلوآنزای C (Influenza C virus; ICV) در درجهٔ اول انسان را آلوده می‌کنند و ویروس آنفلوآنزای D (Influenza D virus; IDV) در گاو و خوک یافت می‌شود. IAV و IBV در انسان گردش کرده و باعث اپیدمی‌های فصلی می‌شوند و ICV باعث عفونت خفیف، عمدتاً در کودکان می‌شود. IDV می‌تواند انسان را آلوده کند اما مشخص نیست که باعث بیماری شود. در انسان، ویروس آنفلوآنزا در درجه اول از طریق قطرات تنفسی ناشی از سرفه و عطسه منتقل می‌شود. انتقال از طریق ذرات معلق در هوا و سطوح آلوده به ویروس نیز رخ می‌دهد.